Dit kan niet waar zijn! Twee van mijn modder maatjes moeten werken en de derde heeft andere plannen. Op 28 maart sta ik er dus alleen voor bij de Strong Viking Run. Ik had besloten aan de 13 km mee te gaan doen, maar ik begin nu ernstig te twijfelen. Kan en wil ik dit wel alleen doen?
De ongeschreven regel van obstacle running is dat iedereen elkaar ten allen tijde helpt. Bij muren iemand vinden om me een zetje te geven is het probleem dus niet. Waar ik tegen op kijk is alleen naar Nijmegen rijden, alleen mijn finish shirt in ontvangst nemen en alleen op de foto gaan. Wat ik ga missen is naderhand samen met mijn vrienden stilzwijgend genieten van een welverdiend patatje.
Ben ik nou zo anti-sociaal dat ik bang ben dat ik geen vrienden kan maken op de dag zelf? Nee, het is puur de onzekerheid van het onbekende. Samen met je vrienden rennen voelt veilig en vertrouwd. Ze zullen van start tot finish bij me blijven en bij elke muur voor me klaarstaan. Als mijn tempo inzakt zullen ze me missen en wachten tot ik er weer ben. Ik voel me niet slecht omdat ik minder fit bent als zij, want we zijn vrienden. Wij zeggen elkaar pas weer gedag bij mijn voordeur, thuis in Friesland.
Eerlijk is eerlijk, voor de 12 km bij Mud Masters had ik ook ontzettend de zenuwen. In mijn trainingen liep ik nog geen 10 km zonder obstakels, dus ik realiseerde me dat het zwaar ging worden. Op 7 maart kwam ik na 2,5 uur total loss over de finish. Wetende dat ik volgende week bij de Strong Viking Run weer zo tot het naadje moet gaan maakt me nerveus. Dat ik tijdens de run nieuwe vrienden zal moeten maken helpt niet. Inwendig huil ik om mijn fantastisch stomme vrienden die me laten zitten. Wat ben ik een mietje zeg!
Dat ik niet de enige ben die zenuwen heeft voor obstacle runs is een kleine troost. Na Mud Masters sprak ik Sabine Spreen, de winnares van de 18 km bij de dames. Sabine vertelde dat ze de nacht voor de run niet had geslapen. Ook zij wist niet wat ze bij haar eerste Mud Masters ging presteren terwijl ze topfit is. Ik kan me bijna niet voorstellen hoe het is om in haar schoenen te staan. In mijn eigen schoenen heb ik nog altijd bibberende knietjes. Waarom doe ik dit eigenlijk? “Omdat je het kan Danielle!”
Met of zonder vrienden: ik ga het doen en bij deze is het eerste obstakel overwonnen. Nou ja… laten we hem pas tellen als ik de 28e in de auto zit. Strong Viking Run I’m ready for ya!
Ik kon bij de finish van Mud Masters nog lachen!
#ModderMarketing 