Welke runners high? Laten we het eens hebben over runners low!

Runners high moet een intens euforisch gevoel zijn dat je tijdens of na het hardlopen ervaart. Op het internet vind je talloze blogs van verslaafden die elke training heerlijk lijken te vinden en ik word er gek van. Hoor je pas te starten met bloggen als je met gemak 10 kilometer kan rennen ofzo? Mijn blog gaat juist over de allereerste kilometers van een beginner. Ik ben nu 4 maanden aan het rennen en vraag me nog steeds af waarom ik mezelf dit aandoe. Het gros van mijn trainingen is namelijk alles behalve leuk. Naderhand spring ik onder de douche en de rest van de avond lig ik zielig op de bank. Nee, ook na mijn runs voel ik me niet goed, laat staan euforisch. Ik heb last van runner’s low.

Misschien wil ik te snel en vraag ik teveel van mezelf. Met behulp van mijn nieuwe schema zou ik binnen 8 weken een uur non-stop moeten kunnen rennen. Bij aanvang tik ik net een halfuur aan. Hier heb ik 12 weken over gedaan en in theorie zou ik dus in 20 weken mijn conditie opbouwen van 0 tot 60 minuten. Als je verhalen leest van mensen die binnen een jaar een marathon lopen dan stelt mijn schema niets voor… toch? Nee, hier ga ik de fout in. Jezelf met anderen vergelijken leidt enkel tot frustratie. Het is als trainen met een veel snellere loper: je gaat er aan kapot. Je trainingsschema te rigide willen volgen is nog zo’n valkuil. Er is niets mis met een rustige training op een slechte dag! Ik moet leren luisteren naar mijn lijf en vind het moeilijk mijn grenzen te bepalen. Welke pijntjes mag ik negeren en welke zijn een acuut stopteken? Ik heb geen idee!

Gisteren trok ik mijn schoen uit en trof ik een immens bloederige sok aan. Mijn zere teen bleek een open wondje te hebben en zelfs mijn roze Nike’s zijn nu rood. Heb ik mijn schoenen hiermee geruïneerd of officieel ingewijd? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Wat ik wel weet is dat ik trots ben op mezelf. Een kleinigheidje kan ik negeren! Ik ben een doorzetter en zal blijven rennen tot ik mijn doelen heb behaald. Ik ga dit jaar geen 2015 km of een marathon rennen, maar wel twee obstacle runs overwinnen. Omdat ik mijn afstudeeronderzoek aan deze sportbeleving heb gewijd zal ik hier tevens mijn diploma sportmanagement mee binnenhalen en dat is me heel wat bloed zweet en tranen waard.

Terugkomend op runners high:
De voormalig wereldkampioen marathon, Douglas Wakiihuri stelt dat je de runner’s high pas bereikt wanneer je een conditie hebt waarmee dat je minstens een uur of meer kan hardlopen. Je moet dus trainen totdat je comfortabel kunt hardlopen terwijl je lichaam eigenlijk is uitgeput. Dit klinkt niet heel gezond, maar laten we ons focussen op het intense euforische gevoel. Hopelijk zal ik dit spoedig ervaren, want dat uur rennen zit er aan te komen. Ik houd jullie op de hoogte, ook van de lows. Dit is wel zo eerlijk, want al die positieve blogs geven een vertekend beeld van de sport. Hardlopen is hard werken!