Ik ben zo’n meisje dat jurken en stiletto’s verzamelt. In mijn badkamerkastje staat een schoenendoos vol nagellak en voor obstacle runs lak ik mijn nagels netjes in de kleur van mijn outfit. Na een run heb ik gemiddeld twee nagels gescheurd, maar dat hoort erbij. Zei ik dat echt? Ja, als ik mijn zorgvuldig gecultiveerde nagels ergens moet verliezen dan graag in de modder!
Je druk maken om je nagels is te vergelijken met je kleren en je schoenen proberen heel te houden bij obstacle runs. De minst hoge berg van de trenches uitzoeken gaat je echt niet helpen prinsesje! En ga je de mud crawl overslaan omdat er prikkeldraad boven hangt? Ik dacht het toch niet. Dit meisjes meisje is bij obstacle runs altijd binnen 5 minuten vergeten dat ze een nieuw shirt aan heeft. “Kijk daar is modder!”
Eerlijk is eerlijk: voor deze modderduik moest ik even diep ademhalen
Toen er voor het eerst foto’s van mijn nieuwe hobby op Facebook verschenen kreeg ik veel verbaasde reacties. Mijn schoonmoeder zei voorheen: “Jij en obstacle runs? Eerst zien dan geloven.” Begrijpelijk, want ik snap zelf ook niet waarom ik vies worden zo leuk vind. In het dagelijks leven is het kleinste smetje een levensgrote ramp, maar bij obstacle runs maakt het allemaal niets uit. Hoe leg je dat uit aan je fellow fashionista’s?
Feit is dat ik vele tops en tights heb (gescheurd en) versleten, waardoor ik beter word in afscheid nemen van kleren. Mijn kledingkasten puilen uit, dus dit is een positieve ontwikkeling. Ik ben gek op kleren, maar het blijven gebruiksvoorwerpen. Dus dames en heren: plof neer in het gras en duik in de modder, want wie bang is om vies te worden heeft het niet begrepen. Buiten spelen is voor alle leeftijden!
Krijgen we deze kleren wel schoon? Het maakt niet uit, want ze worden toch weer vies!
Een vriend vertelde me laatst dat hij niet van bananen hield en dit vond ik onvoorstelbaar. Ik leef op bananen, ben stapelgek op bananen en wil niet zonder bananen! Tijdens obstacle runs kan ik mijn hart ophalen, want hier wordt mijn favoriete snack veelvuldig uitgedeeld. Heb jij je ooit afgevraagd waarom?
Ze houden de motor aan de praat
Bananen zijn het meest calorierijke stuk fruit en dat is positief voor wie brandstof nodig heeft. Persoonlijk ben ik niet in staat om op race day met een bord pasta te ontbijten, maar bananen gaan er altijd in. Ik eet er sowieso een (die ik zelf heb meegenomen) voor de start.
Je hoeft ze niet te wassen of te schillen Stel je voor dat een obstacle run organisatie duizenden appels moet wassen en snijden, dat is niet te doen! Bananen zijn makkelijk te hanteren, waardoor de vrijwilligers die ze uitdelen zich kunnen focussen op belangrijke zaken zoals renners voeren. Niet op zand hoeven te kauwen is fijn.
Ze eten lekker weg
Bananen zijn letterlijk hap, slik, weg. Renners verliezen hierdoor weinig tijd en organisaties hoeven zich niet druk te maken over opstoppingen bij verzorgingsposten. Met een Snelle Jelle heb ik veel meer moeite, ook zodra ik weer begin te rennen. Sommige renners nemen zelf energie gels mee, maar die slurp je niet voor je plezier.
Ze smaken fantastisch
Het allergrootste voordeel naar mijn mening. Met uitzondering van mijn vriend wordt iedereen blij van bananen. Vis je na een run een bruine banaan uit je tas? Gooi hem niet weg, maar stop hem in een bananenbrood. Hier onder het recept van Expert Sofie.
Bananenbrood
Ingrediënten:
3 rijpe bananen
3 eieren
150 gram havermeel
1 theelepel bakpoeder
Snufje kaneel
Snufje zout
Naar smaak noten, zaten, vruchten, chocolade of kokos
Bereiding
Verwarm de over voor op 175 graden
Alles samen in een kom fijn maken en roeren tot een glad beslag
Giet het mengsel in een ingevette cakevorm
Bak je bananenbrood in 45 minuten af
De cake laten afkoelen
Je kunt trouwens ook heerlijke pannenkoekjes of smoothies van je rijpe bananen maken. In de toekomst meer recepten!
Dus jij hebt een action camera en wilt vrienden, familie en collega’s laten zien hoe je in de modder duikt bij obstacle runs? Je bent niet de enige! Elk weekend verschijnen er talloze persoonlijke aftermovies op social media. Met deze 10 tips wordt de jouwe de mooiste.
1. Zorg voor een volle accu en een lege geheugenkaart Klinkt logisch, maar je zult het maar vergeten…
2. Bedenk hoe je je camera wilt gaan dragen
Zet je hem op je hoofd, plak je hem op je borst of gaat hij op de selfie stick? Je action cam op je borst dragen levert de meest stabiele beelden op, maar kan vervelend zijn bij het klimmen over muren. Met de camera op je hoofd heb je dit probleem niet, maar kun je wel blijven hangen achter een water cage. Het voordeel van de camera op je hoofd is dat je filmt waar je kijkt en dus dynamischere beelden schiet. Met een selfie stick heb je nog meer film vrijheid en om deze reden loop ik hier mee. Wanneer ik beide handen nodig heb vraag ik of andere runners (of marshals) de selfie stick even willen vasthouden. Hier wordt altijd positief op gereageerd en menig onbekende heeft supervette beelden van mij geschoten.
3. Experimenteer met hoeken Wees creatief en film jezelf en je muddies vanuit alle denkbare hoeken. Geef je action cam door, leg hem op de grond, loop wat verder weg of ga met je neus bovenop de actie hangen. Diverse shots brengen een aftermovie tot leven.
4. Richt op het kruis van je muddies Het is jammer als je de benen of het hoofd van je muddie afknipt omdat je je camera niet goed richt. Om dit te voorkomen kun je je focussen op hun kruis. Blijf het kruis (of de billen) volgen en dan staat zowel de sprong als de plons bij de Splash Jump op de film.
5. Doe een obstakel twee keer Heb je de actie gemist of wil je een spectaculair obstakel vanuit een andere hoek filmen? Neem hem dan gerust nog een keer als er geen rij staat. Aftermovies maken is een serieus leuke klus.
6. Houd je lens schoon Je wilt er thuis niet achter komen dat je driekwart van de run met een besmeurde lens hebt gelopen. Check daarom regelmatig of de lens van je camera nog schoon is. Schoonmaken kan met je eigen shirt, maar ook met het shirt van anderen. Kijk om je heen wie nog een schoon en droog plekje op zijn schouder heeft. Marshals, fotografen of het publiek kunnen uitkomst bieden als ze lief aankijkt. Wie zijn medemens niet wil lastigvallen kan blaadjes, hoog gras of een plas water proberen. Echte bikkels hebben geen hulpmiddelen nodig en likken hun lens schoon.
7. Zorg dat je batterij de finish haalt
Wie zijn action cam laat lopen zal merken dat de meeste accu’s niet een volledige run meegaan. Zet je camera uit op de lange rechte stukken, want deze zul je toch niet gebruiken in je aftermovie. Ook tijdens het editen zul je jezelf dankbaar zijn voor korte video’s van spectaculaire obstakels.
8. Zorg dat je action cam de finish haalt
Waar obstacle runs worden gehouden zijn action cams verloren. Verkijk je niet op een obstakel en houd je camera in de hand waar nodig. Vooral obstakels waarbij je met grote snelheid te water gaat zijn spannend. Filmpjes waarin action cams worden opgedoken geven mij nachtmerries!
9. Benut de mogelijkheden van je camera Kun je tijdens het filmen ook foto’s maken? Creëer een timelapse. Kun je meer frames per minuut filmen? Stop een vette slo-mo in je aftermovie. Veel action cams kunnen meer dan je denkt. Pak het boekje erbij, bekijk tutorials op YouTube en oefen. Oefening baart de mooiste aftermovies.
10. Edit je aftermovie en zet hem online Het laatste obstakel wacht thuis achter de computer. Aftermovies editen is een kunst en vereist wat oefening (zie tip 9). Laat je niet demotiveren en gooi desnoods die rough cut online, want als jij er in te zien bent vinden je vrienden het sowieso leuk. Hou je video wel kort, want tegenwoordig hebben we allemaal de aandachtspanne van een goudvis. Korter zelfs als we het AD moeten geloven. De perfecte aftermovie duurt maximaal twee minuten.
Veel succes met het filmen van je volgende obstacle run en vergeet niet te lachen. Dat je een fantastische dag hebt, dat blijft het belangrijkste. Hier onder de laatste aftermovie van onze helden van team Discovery.
Een paar dagen voor het event check ik de weersverwachtingen. Zaterdag 16 mei wordt bewolkt en regenachtig en het weercijfer is een 4. Ik hoop alsnog op een zonnige dag, maar bedenk me dat het weinig uitmaakt. Nat worden we toch wel bij de Breakout Run!
Topsfeer
Op de grote dag trek ik een lange tight en twee dry-fit longsleeves over elkaar aan. Verklaar me voor gek, maar ik ga het niet koud krijgen! In het startvak krijgen we de eerste plensbui al op ons dak, maar ik registreer hem amper. Ik ben veel te druk met de warming-up, alle enthousiaste mensen om me heen en dat vette podium voor me. De sfeer bij de Breakout Run is geweldig!
Nog een banaantje er in en gaan!
Vogelvrij
Om 14.00 breek ik uit met een hele horde pinpasdieven. We rennen door het bos, richting het strand en kruipen onder prikkeldraad door. Ook roadblocks en een moeras houden ons niet tegen, we zijn vrij! De autoriteiten proberen ons nog tegen te houden met de voltage, maar daar staat niet zoveel stroom op. Jammer jongens, deze vogels zijn gevlogen.
Deze boefjes gaan via het dak.
Obstakels
Tijd voor wat criminele activiteit in de vorm van drugs dealen. Emmers vol met drugs worden van A naar B gesmokkeld, waarna we ons weer uit de voeten maken. Via een lange plank worden naar het water geleid, waarna we mogen springen. Verderop moet er nog een stukje worden gezwommen en daarna volgt een klimmuur. Op het strand liggen ook nog een aantal buizen waar we overheen moeten. Afhankelijk van hoe hoog deze liggen is dit nog best een uitdaging! Weet iemand hier een goede techniek voor?
Op je buik, billen, of met de benen wijd? Trial & error.
Rennen, springen en klimmen
Na wat creatieve buikschuivers rennen we lachend weer verder. De smiles verdwijnen echter bij de aanblik van de tralies van de water cage. Brrr… die dingen doen ons aan onze cellen denken. Snel wegwezen hier! We springen over de auto’s van de car graveyard en gaan de hoogte in met hooibalen, ladders, buizen en netten. Terug op de grond komen we gevaarlijk dichtbij een paar speurhonden, maar die signaleren ons niet. Stilletjes rennen deze boefjes verder…
Oké, ik heb gelogen. Ook de water cage was weer top!
De eindstreep
In de laatste kilometers komen we veel water en dus natte obstakels tegen. De splash jump is de spannendste, want hij is hoog als je er eenmaal bovenop staat. Zware criminelen moeten zichtbaar slikken en sommigen gaan er bij zitten. Ik gun mezelf geen tijd om te twijfelen en spring gillend het water tegemoet. Een paar minuten later beuk ik door het SWAT team heen en klim ik over de prison gate. Yes, ik heb de eindstreep weer gehaald!
Plus
Tof thema
Vette obstakels
Ook voor jeugdige obstacle runners toegankelijk
Optie tot rennen in het donker
Mooi shirt (indien bijgeboekt)
Min
Kleedkamers niet overdekt
Lang wachten bij de garderobe
Begeleiding bij sommige obstakels aan de jonge kant
Wie 16 km wilde lopen deed twee keer de 8 km ronde
Ik heb vele obstacle runners vies, nat en koud naar de auto zien lopen. Zouden ze zich op de parkeerplaats omkleden of rijden ze zo naar huis? Het laatste zou ik nooit doen, want afgespoeld en omgekleed bevuilen mijn vriend en ik onze auto nog steeds. We doen echt ons best om zo schoon mogelijk naar huis te gaan, maar na een obstacle run zit de modder overal. Tussen je tenen, in je bilnaad, achter de randjes van je oorschelp, ik overdrijf niet! Douchen na een obstacle run is een noodzaak. De vraag is echter hoeveel kleren je daarbij aanhoudt.
Zal ik, of zal ik niet?
De faciliteiten bij obstacle runs zijn wisselend. De ene keer tref je een warme privé douche en een week later sta je onder een ijskoud pisstraaltje in de carwash. Wie net in de modder heeft liggen rollen klaagt niet en springt waar dan ook onder. De meeste mannen strippen, en plein public, zorgeloos tot hun boxer, terwijl vrouwen in eenzelfde situatie schichtig om zich heen kijken. Zal ik, of zal ik niet? Die vraag heb ik al heel vaak aan mezelf gesteld de laatste weken.
Bij de Mud and Water Challenge hadden ze een échte carwash!
Semi-preuts
Tot dusver heb ik tijdens het douchen mijn kleren altijd aangehouden. Ik moest eerlijk gezegd al wennen aan de hoeveelheid naakt in de vrouwen kleedkamer. Hier gaan de natte, vieze kleren massaal uit. Sommige vrouwen staan rustig een kwartier poedelnaakt met elkaar te kleppen, terwijl anderen staan te klungelen met handdoekjes. Ik zit er een beetje tussen in en laat die handdoek voor wat hij is, maar verwissel mijn ondergoed zo snel mogelijk. Laten we het semi-preuts noemen.
Echt preuts
Wat echt preuts is? Jezelf omkleden in een DIXI. Dit gaf een meisje de voorkeur boven de gemengde kleedkamers bij de Men of Steel Run. Persoonlijk vond ik die gemengde kleedkamers ook geen feest, maar mezelf omkleden in een DIXI? Never! Nu heeft een mannelijke vriend me twee seconden naakt gezien, maar daar ik kan mee leven. Dat mijn schoonmoeder me moest afdrogen na de Strong Viking run was veel gênanter. Hoe dat kwam? Ik was zo koud en moe dat het me simpelweg niet lukte. Na een kwartier kwam mijn schoonmoeder polshoogte nemen en toen was ik nog met mijn schoenveters bezig. Naast mij heeft ze ook een hoop andere stumpers geholpen, want zulk soort dingen kunnen haar geen bal schelen (haar eigen woorden). Oké dan!
De sauna
Na deze avonturen ben ik zelf ook een stuk relaxter geworden. Je kunt als obstacle runner niet preuts zijn, want het is elke keer weer afwachten wat voor douches en kleedkamers je treft. Daarnaast heb ik een sauna bon gekregen bij de Stormloop. Ik ben nog nooit naar de sauna geweest, maar eens moet de eerste keer zijn. Of ik al mijn moddermaatjes mee ga vragen is een tweede. Ik zie jullie wel weer bij de volgende run!
De adrenaline giert door mijn lijf wanneer ik wakker word om 6 uur ‘s ochtends. Het is tijd voor de Stormloop! Bart kan zijn ogen amper open houden, maar ook hij moet mee in de auto. Schatje, we gaan met de benenwagen over het circuit racen vandaag, heb jij er ook zo’n zin in?
Oranje shirts
Eenmaal wakker heeft Bart er zeker zin in. We komen aan in Zandvoort, parkeren onze auto en lopen naar de pits. Hier vinden we vandaag geen race auto’s, maar een registratiebalie. Stormlopers krijgen meteen een knal oranje shirt van de organisatie mee. Waarom? Omdat je hem dan kunt dragen tijdens de run natuurlijk!
Ik loop natuurlijk in Discovery blauw
Starting the engine
Om 10 uur tellen we samen af: 3,2,1… Are you ready?! Een zee van oranje duikt op de eerste hindernis af. Hierna volgen asfalt en een zonnetje. Ik heb het bijna te warm, maar daar is de eerste bak met water al. Ik duik onder een serie balken door en ben weer flink afgekoeld. We rennen snel door naar de zogeheten Scheve Schutting. Iemand plaatst hier zijn handen over mijn been waardoor ik deze niet over de schutting kan slingeren zonder ongelukken te veroorzaken. Een paar seconden later glij ik eindelijk richting de grond en voel ik mijn lies protesteren. Balen, want we zijn nog maar net begonnen.
Verwarring
Dat ik niet de enige ben die baalt blijkt wanneer we een aantal (ex)koplopers tegenkomen. Ze zijn verkeerd gelopen en kunnen een top tijd op hun buik schrijven. Zelf gaan we ook tweemaal bijna de bosjes in. Gaan we nog goed? Geen idee. Verderop komen we weer teamgenoten tegen die voor ons zouden moeten lopen. We snappen er niets van en besluiten het van ons af te zetten.
Hindernissen
We sprinten door grind, duiken door banden, klimmen meters de lucht in en nemen een frisse duik. Bij Dr’op Of De Vlonder houden we het makkelijk droog en dat vind ik stiekem jammer. De vlonders hadden best wat uitdagender gemogen! Over uitdagend gesproken: de tweede helft van de 12 km lijkt lichter dan de eerste. Aan het einde van het parcours zitten de pittige Marine Hurdles, Zweedse Tafel en Funky Monkey, maar voor de rest is alles goed te doen.
Aangekomen bij de finish
En daar is hij dan, de finish! Het t-shirt is al binnen, maar we ontvangen nog een mooie medaille. Vervolgens kunnen we ons omspoelen en warm douchen of zelfs relaxen in de jacuzzi. Lekker! Nadat we ons hebben omgekleed besluiten we de Stormbazen nog even aan te moedigen. Zij trotseren het parcours 5 uur lang en de winnaar heeft uiteindelijk 54 km afgelegd. Wow… ik ga nog even verder trainen!
Plus
Bijzondere locatie
Deelnemers ontvingen een oranje shirt én een vette medaille
Warme douches en jacuzzi’s
Geen dixie’s maar gewone wc’s
Min
Parcours niet altijd duidelijk aangegeven
Te weinig en te kleine kluisjes
Problemen met een aantal obstakels
(defecte Schuimparty, wankele Scheve Schutting, overvolle Water Cage)
Kunnen compressie tubes spierpijn en blessures voorkomen? Ik vroeg het me al een tijdje af en door Weekend Warrior kon ik het testen. Zij stuurden me een paar knalroze R2 Tubes van Compressport toe, en daar rende ik mee door Leeuwarden. Vind jij het geen gezicht? Dikke pech, want ik vind ze cool!
Kleuren en maten
De Race & Recovery Tubes van Compressport zijn er in 10 kleuren. Wie zijn outfits liever rustig houdt kan voor zwart of wit kiezen, maar ik ga natuurlijk voor roze. Met behulp van Weekend Warrior’s maattabel stel ik vast dat ik maat T2 heb en die past perfect. De tubes komen niet te hoog en dat is belangrijk. Ik heb hele nare verhalen gehoord van mensen die tubes (of kousen) ophesen tot de knieholtes. Niet doen mensen!
Draagcomfort
Ik heb gelukkig geen enkele klacht over de R2 Tubes. Ze zijn redelijk makkelijk aan te trekken en geven veel compressie. Door de stretch banden knellen ze niet en neemt de compressie geleidelijk toe. Stretch banden? Ja, de licht gekleurde delen geven iets minder druk, maar de Tubes doen hun werk en blijven goed zitten. Helemaal top.
Resultaat
Ook top is het feit dat ik minder spierpijn heb na trainingen. Ik heb de R2 Tubes meermaals uitgeprobeerd en ik weet het zeker. Op aanraden van vrienden trek ik de tubes niet meteen uit na het rennen. Ze een paar uurtjes aanhouden bevordert de doorbloeding en versnelt de afvoer van afvalstoffen. Daarom heten ze dus Race & Recovery Tubes.
Toekomstmuziek
Enthousiast of niet, om de tubes zaterdag naar de Stormloop aan te trekken vind ik een beetje spannend. Ze stimuleren zo goed dat ik niet weet of ik dit tijdens obstacle runs prettig vind. Uiteraard is er maar een manier om hier achter te komen, maar ik heb geen haast. Ik ga mijn lijf rustig de tijd geven om aan de R2 Tubes te wennen en dan komt hun dag vanzelf. Stof voor een volgende blog!
De zon breekt door en de temperatuur loopt op. “Rokjesdag!” roepen de mannen op de radio enthousiast. Ik denk aan mijn witte benen en nog minder aantrekkelijke voeten. Onder rokjes horen open schoenen, maar die kan ik nu echt niet aan. Of toch wel?
Door het vele hardlopen is er altijd wel iets met mijn tenen. Met passende schoenen en naadloze sokken weet ik veel ellende te voorkomen, maar blauwe teennagels, daar ontkom ik niet aan. Het is allemaal de schuld van die stomme, fantastische obstacle runs waar ik echt niet mee ga stoppen. Gelukkig is er paarse nagellak!
Vooruit, paars met glitters is ook goed
Op de nagels van mijn handen draag ik het liefst rood of roze, maar mijn tenen maken de dienst uit. Wanneer ik bloeduitstortingen onder mijn teennagels heb moet alles paars, want die kleur dekt goed. Verder knip ik mijn teennagels netjes kort om de druk te verminderen. Ik moet er niet aan denken dat mijn teennagels er af vallen…
Oké, deze blog wordt smeriger met de minuut en dat is niet de bedoeling. Je kunt echt toonbare voeten hebben als hardloopster. Paarse nagellak is een begin, maar met pedicures, voetenbaden en crèmes kun je wonderen verrichten. Verzorgde voeten zijn niet alleen mooi, maar ze lopen ook nog eens lekker. Next stop: rennen in shorts zodat je benen bruin kunnen worden!
Nog een paar laatste tips:
1. Smeer Vaseline op beruchte blaarplekken voordat je gaat rennen
2. Gebruik blarenpleisters niet als preventief middel, want door de extra druk kunnen ze juist blaren veroorzaken
3. Je teennagels groeien sneller dan je denkt, dus knip ze elke twee weken
4. Je teennagels recht afknippen verkleint de kans op ingroeiende nagels
5. Verwijder niet al je eelt, want je voeten hebben een beschermlaag nodig
In mijn kledingkast liggen vele tights en shorts zonder zakken. Waar bewaar ik de huissleutel dan als ik ga rennen? Goede vraag! Meestal is mijn vriend de klos en stop ik hem van alles toe. Gevolg is dat zijn short bijna afzakt van al die rondzwevende spullen. Nee, daar wordt Bart niet blij van. Bart zijn geluk terzijde heb ik een probleem als hij niet mee kan trainen. Een andere run blogger biedt de oplossing: de SPIbelt.
Mari Durieux testte de SPIbelt Marathonbelt en mocht er tevens een weggeven. Ik was de gelukkige winnaar en de SPIbelt werd afgelopen week bij mij thuis bezorgd. Bart was meteen enthousiast, want dit betekende dat zijn vriendin zelf haar telefoon en sleutels kon meenemen vanaf nu. Hop, ren kleding aan en testen maar!
De SPIbelt oogt heel compact, maar vouwt zich uit wanneer ik mijn telefoon er in stop. Tijdens het rennen bewegen mijn spullen niet en ik vergeet al snel dat ik de riem draag. Wat mij betreft is de SPIbelt hiermee goedgekeurd, want hij doet zijn werk zonder te irriteren of af te leiden. Je moet niet teveel in de riem willen stoppen, want zijn naam is niets voor niets SPI oftewel Small Personal Item Belt. Er is dus geen plek voor water of bananen, maar de riem heeft speciale lusjes voor energy gels. Daarnaast passen een rolletje Dextro en/of een Snelle Jelle prima.
Ja, het is snel, maar na twee runs heb ik de SPIbelt gebombardeerd tot mijn nieuwe running buddy. De riem lijkt degelijk te zijn gemaakt, dus ik hoop dat ik er lang plezier van mag hebben. Bedankt Mari en SPIbelt!
De Mud Edition van de Strong Viking Run deed zijn naam eer aan op 28 maart. Naast de Mud Mountain, Mud Mile, Mud Crawl en Mud Trenches waren er complete moerassen. “Kledingtip: schoenen met grip (i.v.m. extra mud!)” postte Strong Viking de 26e op zijn Facebook pagina. Helaas had ik dit bericht gemist. Daar stond ik bij de start met mijn geliefde Nike Free Runs. Bij Mud Masters deden ze het prima, maar voor de Strong Viking Run waren ze niet geschikt. Ik glibberde alle kanten op! Had iemand extra modder besteld?
Kouddd!
Persoonlijk had ik wel wat zon willen bestellen, want het was kouddd! Ik wilde niet onderkoeld raken en heb daarom de Iceman overgeslagen. Dit obstakel zat zo vroeg in de run dat ik het risico niet wilde nemen. Bij de Water Cage heb ik de kou alsnog getrotseerd, maar mijn arme hoofd… Door koud water lopen of er kopje onder in gaan zijn twee hele verschillende dingen. Oh, en ik heb liever modder dan water!
Modder tussen je tanden
Het feest begon dan ook in de laatste kilometers. Volgens mij waren er in het Swamp Jungle bewust gaten gegraven zodat mensen onderuit zouden gaan. Wie overeind wist te blijven liet zich gewoon vallen. Nog steeds geen modder tussen je tanden? In de herkansing bij de Mud Trenches! Strong Viking’s modderbergen waren zo hoog (en glad!) dat ze amper te beklimmen vielen. Hetzelfde gold voor de Walhalla Steps bij de finish, maar dit kwam vooral door uitputting. Almost there!
Solo run
En daar sta je dan, alleen. Ik ben de Strong Viking Run niet alleen begonnen, maar heb mijn buddy laten gaan omdat hij veel sneller kon. Ik had mezelf voorbereid op een solo run, dus alleen verder moeten was geen drama. Ja, ik heb veel alleen gelopen, maar bij de muren was er altijd hulp. Bij de finish heb ik de Walhalla Steps zelf beklommen en dat was de ultieme overwinning. Het meisje dat zo aan zichzelf twijfelde stond na 13 km bovenop de Walhalla steps als superwoman. Oorah!
Lauwwarm douchen
Nadat ik mijn finisher shirt in ontvangst had genomen rende ik naar de douches. Klappertandend bereidde ik me voor op nog meer koud water, maar gelukkig bleek de ‘carwash’ lauwwarm. Samen met een leger halfnaakte mannen probeerde ik mezelf enigszins schoon te krijgen. Of ik nog wat hulp nodig had? Ja hoor, was jij mijn rug maar even knappe, onbekende man. Dat krijgen vriendjes die thuisblijven er van!
Roxy was er wel bij! Samen met mijn schoonouders stond ze aan de kant om mij aan te moedigen. Aawww!
Blauwe plekken
Bij de Stormloop gaat Bart wel weer mee en daar ben ik blij om. Thuis over een run vertellen komt niet in de buurt van hem samen beleven. Daarnaast is blauwe plekken vergelijken een essentieel onderdeel van de napret. Vooral de Dragon Tails (de touwen over het water) en de Mud Crawl maken altijd veel slachtoffers. In mijn geval waren de Walls, de Walhalla Steps en de Log Road de grootste boosdoeners omdat ik overal hetzelfde been overheen slingerde. Dom, dom, dom! Het is maar goed dat het geen zomer is, want ik kan voorlopig niet met blote benen over straat.
Conclusie
Al met al vond ik de Strong Viking Run – Mud Edition zeer geslaagd. Veel Vikings streden tegen kramp en onderkoeling, maar dit is mij bespaard gebleven. Ik kijk terug op een fantastische, modderige en uitdagende run. De Platinum Rig was nog iets teveel gevraagd, maar ik heb braaf mijn burpees gedaan. Wat mij betreft was het enige minpunt het wachten op mijn tas na afloop van de run. Met duizenden deelnemers is het logisch dat je af en toe in de rij moet staan, maar koud, nat en moe was dit zeer onprettig. Gelukkig mogen we in mei en juni hogere temperaturen verwachten. Op naar de Strong Viking Hills en Water Edition!
#ModderMarketing 